-
1 καταφθιω
(pass.: 3 л. sing. aor. κατέφθιτο, part. καταφθίμενος, inf. καταφθίσθαι) губить(τινά Hom., Soph.)
; уничтожать(παλαιὰς διανομάς Aesch.)
; pass. погибать, гибнуть, исчезатьὡς ἀγαθὸν καὴ παῖδα καταφθιμένοιο λιπέσθαι ἀνδρός Hom. — как хорошо, когда у погибшего мужа остается сын;
ἤϊα πάντα κατέφθιτο Hom. — все дорожные припасы были истрачены;οἱ καταφθίμενοι HH. — мертвецы;ἐπεὴ δὲ φέγγος ἡλίου κατέφθιτο Aesch. — когда же погас свет солнца